NIE PRZYPISUJĘ SOBIE AUTORSTWA TEGO BLOGA. TWORZĄ GO LUDZIE. SPACEROWICZE, A TAKŻE CI, NAZYWAJĄCY SIEBIE "KONSERWATORAMI ZIELENI".
JA TYLKO DOKUMENTUJĘ.
;-)
To całkowity przypadek, że właśnie dziś podejmuję ten wątek. Być może zaliczyłam o jeden slalom pośród szkła i niezidentyfikowanych obiektów wtórnych, za dużo. Równie dobrze, mogłabym zrobić podobny wpis 2, 3 lata temu. Tyle już czasu potykam się o śmieci podczas spacerów po lesie. Zostawiłam za sobą zgiełk wielkiego miasta i jego komunikacyjną wygodę, na rzecz kontaktu z przyrodą i kojącej ciszy. Przyroda tak, cisza - także. Ale z tym ukojeniem, różnie bywa. Niejednokrotnie po takim spacerze, jestem bardziej poirytowana niż przed nim. W lesie trudno o widoczne zmiany po wprowadzeniu ustawy śmieciowej. Wysepki szkła i plastiku, że o pojedynczych butelkach i puszkach nie wspomnę, to nadal nieodzowne tło, pomiędzy drzewami...
I tak od lat wędruję sobie z aparatem, mimowolnie dokumentując, zamiast kwiatków, owadów, czy innej zwierzyny - takie znaleziska:
Ktoś się wesoło bawił...
A to co, u licha? Kask Lorda Vadera?!
Bodaj lepiej by było, aby człowiek nigdy nie przechodził tą drogą!
Niestety ... szkli się wszędzie .... Pamiętam jak moja Mama zbierała w trawie zauważone przez siebie kawałki szkła " żeby jakiś pies łap sobie nie poranił " ..
OdpowiedzUsuńBrzydzielenie i bezmyślność :/
I mnie w dzieciństwie nauczono zbierać, oczywiście ostrożnie, takie "niewybuchy". To było obywatelskie podejście. Dziś miałabym worek pełen butelek po 20 minutach.
OdpowiedzUsuńPytanie pozostaje otwarte: co z tym zaśmiecaniem dalej robić?
Dziękuję za odwiedziny :-)