Taki oto obrazek powitał mnie na Osiedlu, gdy w II dzień Świąt Bożego Narodzenia wyszłam na krótki, przedwieczorny spacer pooddychać mroźną zimą...
I co z tego, że nawet u nas na prowincji, mieszkańcy wreszcie nauczyli się segregować śmieci? W praktyce przekłada się to na podobne sceny nie tylko od święta. Powód?
Odpowiednie służby zbyt rzadko przyjeżdżają po odpady. Koniec końców, irytacja miażdży dyscyplinę i ekologiczne przekonania. Gdy właściwe pojemniki są już zapełnione - zdesperowani segregatorzy, stawiają w bezsilności systematycznie uzupełniany worek gdzie popadnie. Bardziej cierpliwi - w tym za przeproszeniem ja - upychają zawartość do podpisanej komory.
Tymczasem coś mi się leje po spodniach, coś z hukiem toczy po chodniku. Z ust wyrywa się: "Jasna cholera!" lub "Po kiego groma to wszystko?!"
Zwłaszcza, że opłaty za wywóz śmieci, tak, czy siak, są coraz wyższe.
Długo mnie tutaj nie było, ot, proza życia... Liczyłam na to, że Święta Bożego Narodzenia dadzą relaks i ukojenie, ale tegoroczne były tak krótkie, a ja tak zmęczona, że nie zamieściłam planowanych zaległości. Trudno, stare posty wrzucę kiedy indziej, w myśl zasady, co się odwlecze, to nie uciecze. Dziś za to pokażę Wam, jak spędziliśmy te niespełna 3 świąteczne dni.
O ile siebie - co przyznam z lekkim wstydem - nie miałam czasu dopieścić, o tyle przed dziećmi i czworonogami nie stosuje się takich wymówek. Zatem w tym roku, z różnych względów, nie licząc trochę skromniejszych niż zwykle dekoracji mieszkania, postawiłam tylko kocią choinkę. Czym się różni od mojej prywatnej? Nie ma na niej zabytkowych bombek i ozdób. Zamiast nich wiszą takie, które można zniszczyć, lub te, które są nietłukące.
Najmłodsza latorośl tak sobie wzięła tę choinkę do serca, że jednak musiałam ciut studzić jej zapał, by już w Wigilię nie dokonała totalnego rozbioru, albo nie zawiesiła się na girlandzie ;-) W jej wieku, świat to niekończąca się zabawa.
(A tu na parapecie - tatuś, który 3 lata temu zachowywał się identycznie ;-))
Niestety trochę nie dopracowałam kwestii prezentów... Znając kocią determinację w dążeniu do celu, w paczuszkę z zabawką włożyłam po ulubionym patyczku, aby zachęcone zapachem, rozerwały papier. Pomyślałam, że co to dla nich, skoro potrafią samodzielnie otworzyć paprykarz szczeciński ;-)
Niestety były dobrze najedzone, a papier okazał się zbyt gruby.
Gdy większość oczu zaczęła spoglądać na mnie pytająco, musiałam pomóc w rozpakowaniu prezentów. Myślę, że wystarczyło zawinąć zabawki wraz ze smakołykiem w papierową serwetkę i wtedy koty poradziłyby sobie bez trudu. No, nic - poprawię się za rok. 😀😸
Finalnie zabawki bardzo się podobają, a o to przecież chodzi!
Życzę zdrowia wszystkim Czworonogom nie tylko od święta 💖
Lasy znikają na naszych oczach, lecz na rodzimym rynku brakuje papieru, bo większość drewna sprzedajemy poza granice kraju. Dla mnie to podwójnie irytujące, ponieważ moja praca jest związana właśnie z papierem, a ja sama zaliczam się do osób, dla których grzybobranie stanowi styl życia wpleciony w dany sezon...
Z perspektywy kulturoznawcy mogę też powiedzieć, że zbieranie grzybów to faktycznie polski nieoficjalny sport narodowy 😀 I dobrze. Wszak to samo zdrowie dla ciała i ducha... A do tego: radość dla kubków smakowych.
W tym wyjątkowo zimnym roku - kurki obrodziły 3-4 tyg. później. Ale za to jak! Za sobą mam już 7 konkretnych zbiorów + 2 takie mini, mini... Może byłoby więcej, gdyby nie brak czasu i energii spowodowany zmienną, męczącą aurą. "Rodzynkiem" moich zbieraczych plonów okazał się niezwykły Borowik Piaskowy. Pod tą nazwą znam go z lat dzieciństwa, ale posiada jeszcze wiele innych: piaskowiec modrzak, grzyb piaskowy, podgrzybek siny, huba siniak.
Ponad tydzień temu temperatura spadła o ok. 15 stopni C. Nagle nastała jesień z zimnymi nocami i grzyby póki co się nie pojawiają. Znamienne, że w ubiegłych latach zbierałam w lipcu i sierpniu całkiem sporo podgrzybków, a w tym roku nie znalazłam ani jednego...
A tak było jeszcze niedawno:
Pomarańczowe kapelusze czają się w wilgotnym mchu, kulą na piaszczystych przestrzeniach, skąd trzeba wykopywać je nożykiem (maleńkie owocniki są idealne do marynowania!)
i rosną śmiało tuż przy drodze.
Ja zaś eksperymentuję kulinarnie 👍
Kurki z ryżem,
kaszą gryczaną,
czy jajecznicą, to oczywista klasyka:
Bardzo przyjemnie smakują też z kuskusem, na którym kładę plasterek żółtego sera.
Amatorom ostrych wrażeń polecam kurki z czuszką i cebulą, ale trzeba uważać, by pikantna papryczka nie zabiła całkiem smaku grzybów.
W kwestii zieleniny zdecydowanie preferuję natkę lub rukolę (jeśli lubicie) z własnej hodowli, ale potrawa przyjemnie smakuje też liśćmi sałaty musztardowej.
